Karta podatkowa jest najprostszą formą opodatkowania, ale przy wyborze tej metody trzeba zapłacić podatek nawet wtedy, gdy nic się nie zarobiło.
Ci, którzy wybiorą kartę podatkową, są zwolnieni od obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Na żądanie klientów są jednak zobowiązani wydawać rachunki i faktury. Podatnik powinien przechowywać kopie tych dokumentów przez okres 5 lat podatkowych, licząc od końca roku, w którym zostały one wystawione.
W celu zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej podatnik musi złożyć wniosek w Urzędzie Skarbowym w terminie do 20 stycznia danego roku podatkowego. W przypadku rozpoczęcia działalności wniosek należy złożyć przed jej rozpoczęciem. Z karty podatkowej mogą też skorzystać podatnicy prowadzący spółkę cywilną. Wystarczy, że jeden ze wspólników złoży wniosek o zastosowanie karty podatkowej.
W przypadku karty podatkowej wysokość miesięcznego podatku określa Naczelnik Urzędu Skarbowego w wydawanej decyzji (odrębnie na każdy rok podatkowy). Przy ustalaniu wysokości podatku Naczelnik bierze pod uwagę rodzaj prowadzonej działalności, wielkość miejscowości, w której usługi są wykonywane, wielkość zatrudnienia u danego przedsiębiorcy. Ponadto na wysokość podatku wpływa wiek przedsiębiorcy, posiadany stopień niepełnosprawności, zatrudnienie poza prowadzoną działalnością gospodarczą.
Po otrzymaniu decyzji określającej wysokość podatku do zapłaty podatnik może zrezygnować z karty podatkowej jako formy opodatkowania. Ma na to czas 14 dni od momentu otrzymania decyzji. Jest to bardzo korzystne dla podatnika, ponieważ może zrezygnować z wybranej przez siebie metody w momencie poznania wysokości podatku do zapłaty.
Ustaloną kwotę karty podatkowej pomniejsza się o zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne opłacone w danym roku podatkowym. Odliczeniu podlega jedynie kwota stanowiąca 7,75% podstawy wymiaru tej składki. Co istotne, podatnik musi posiadać dowody potwierdzające poniesienie tych wydatków np. przelew bankowy.
Podmioty opodatkowane na zasadzie karty podatkowej nie mogą rozliczać się wspólnie ze współmałżonkiem ani w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci. Ponadto nie przysługuje im żadna ulga (ulga na dzieci, ulga rehabilitacyjna).
Istnieją też inne ograniczenia. Na karcie podatkowej może być prowadzony tylko jeden rodzaj działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza może być opodatkowana w formie karty podatkowej tylko wtedy, gdy jest prowadzona w Polsce. Małżonek podatnika opodatkowanego kartą podatkową nie może prowadzić działalności w tym samym zakresie. Ponadto kartowicz nie może korzystać z pracy osób nie zatrudnionych u niego na podstawie umowy o pracę oraz usług innych firm. Co ważne, po przekroczeniu pewnego poziomu zatrudnienia może nawet utracić prawo do stosowania karty podatkowej.
Do obowiązków podmiotu opodatkowanego w formie karty podatkowej należy:
Wydawanie rachunków i faktur na żądanie klientów
Prowadzenie ewidencji zatrudnienia, rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy oraz składek ZUS od wynagrodzeń zatrudnionych pracowników
Płacenie podatku do siódmego dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni a za grudzień do 28 grudnia
Składanie do końca stycznia następnego roku podatkowego rocznej deklaracji o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej w poszczególnych miesiącach na formularzu PIT-16A
Informowanie Naczelnika Urzędu Skarbowego o zmianach mających wpływ na wysokość karty podatkowej lub utratę prawa do opodatkowania w formie karty podatkowej.
Sporządzenie wykazu składników majątku w przypadku likwidacji firmy.
